ปากหนัก

เนื้อเรื่อง

ปากหนัก

นัทกับพลอยรู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเรียนประถม  แล้วเวลาก็ผ่านไปจนทั้งสองคนเรียนจนถึงมัธยม และทั้งสองคนก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่  นัทมีสาวๆตามจีบเยอะ เนื่องจากนัทมีหน้าตาที่หล่อมาก แต่ไม่ว่าผู้หญิงจะเข้ามาในชีวิตของนัทเยอะแค่ไหน นัทก็ไม่เคยสนใจผู้หญิงเหล่านั้นเลย เพราะในใจของนัทมีเพียง”พลอย”คนเดียว แต่ไม่ว่าเวลาจะผ่านมานานแค่ไหน นัทก็ยังไม่เคยบอกความในใจให้พลอยได้รู้ซักที ได้แต่แอบมองพลอยมาตลอด วันหนึ่งทั้ง 2 คนได้มีโอกาสเดินกลับบ้านด้วยกัน ระหว่างทางก็คุยกันไปเรื่อยๆจนมาถึงทางแยกซึ่งทั้งสองคนจะต้องเดินกลับบ้านคนละทาง ทั้งสองคนจึงหยุดเดินแล้วนัทก็จ้องหน้าพลอย จนพลอยสงสัย

พลอย : นัท! นัทจ้องหน้าพลอยทำไมหรอ
นัท : เอ่อ.. คือ ..
พลอยทำหน้าสงสัย
พลอย : มีอะไรหรอ?
นัท : เอ่อ..
นัทอยากจะบอกชอบพลอยแต่ไม่กล้าบอก
พลอย : มีอะไรก็พูดๆมาสิ
นัท : เอ่อ.. เดินกลับบ้านระวังๆด้วยนะ
นัทตอบเฉไฉไป
พลอย : โธ่เอ้ย! นึกว่าเรื่องอะไร งั้นพลอยไปก่อนนะ บาย

จากนั้นพลอยก็เดินไป นัทได้แต่ยืนเสียใจอยู่บนถนนที่ไม่กล้าบอกความรู้สึกที่มีให้กับพลอยออกไป นัทกลับไปถึงบ้านนั่งอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือ ได้แต่นั่งทบทวนเรื่องงราวที่ผ่านมาเมื่อเย็นนี้ ได้แต่โทษตัวเองว่าทำไมถึงไม่กล้าบอกชอบพลอย แล้วนัทก็ตัดสินใจว่า จะชวนพลอยไปกินข้าวแล้วก็จะบอกความรู้สึกที่มีต่อพลอยออกไป เช้าวันรุ่งขึ้นที่โรงเรียน นัทเจอพลอยและกำลังจะเดินเข้าไปหาพลอย ซึ่งพลอยก็กำลังเดินเข้ามาหานัทเหมือนกัน แต่มีพวกผู้หญิงกลุ่มนึงวิ่งเข้ามาหานัท แล้วก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งชนพลอยจนพลอยเสียหลักล้มลง แต่ก็ได้มีมือมือหนึ่งจับแขนพลอยเอาไว้ ซึ่งภาพนั้นทำให้นัทถึงกับอึ้งแล้วก็พูดอะไรไม่ออก แล้วพลอยก็เดินไปกับผู้ชายคนนั้น แล้วนัทก็มองพลอยเดินจากไป เมื่อถึงเวลาพักกลางวันนัทจึงเดินเข้าไปหาพลอยแล้วก็ได้ชวนพลอยไปกินข้าวด้วยกันวันเสาร์นี้ ซึ่งพลอยก็ตอบตกลง

            ที่ร้านอาหารนัทนั่งคอยอยู่ที่โต๊ะอาหารมาได้ซักพักนึงแล้ว แต่พลอยก็ยังไม่มา นัทจึงตัดสินใจกำลังจะลุกออกจากโต๊ะอาหาร แต่พลอยก็มาถึงพอดีโดยมีผู้ชายที่จับแขนพลอยในวันนั้นเป็นคนขับรถมาส่งทำให้นัทถึงกับอึ้งไป เมื่อพลอยเดินเข้ามาทั้งสองคนก็ทานอาหารกัน แล้วนัทก็ถามพลอยเกี่ยวกับผู้ชายคนนั้นว่าเป็นใคร พลอยก็บอกว่าเป็นเพื่อนรู้จักกันมาได้ซักพักใหญ่ๆแล้ว แต่นัทก็ไม่ได้สนใจอะไร พอทั้งสองคนทานอาหารเสร็จก็เดินออกมาที่หน้าร้าน ตอนนั้นอากาศค่อนข้างหนาว ทั้งสองคนก็กำลังจะเดินทางกลับแยกไปคนละทาง แต่นัทได้หันกลับมามองพลอยกะว่าจะบอกความในใจให้พลอยได้รู้ แล้วพลอยก็หันมามองหน้านัท นัทนิ่งไปพักนึงและกำลังตัดสินใจ แต่นัทก็ได้หันหลังกลับแล้วยืนนิ่งไปซักพักนึง จากนั้นนัทก็ได้ตัดสินใจว่าจะบอกชอบพลอยแต่พอหันกลับมาพลอยก็เดินหายไปแล้ว นัทรู้สึกเสียใจมากที่ไม่ได้บอกชอบพลอยออกไป วันรุ่งขึ้นเมื่อนัทไปโรงเรียนก็มีคนวิ่งเข้ามาหานัทมากมายแล้วถามว่า ผู้หญิงที่กินข้าวกับนัทเมื่อคืนใช่แฟนนัทรึป่าว นัทตกใจมากที่มีคนรู้เรื่องนี้ นัทกำลังจะเอ่ยปากพูดก็เห็นพลอยยืนดูอยู่ห่างๆ นัทเลยไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไรดี แล้วนัทก็ตอบไปว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แฟนของนัทเป็นแค่เพื่อนกัน พอนัทพูดเสร็จพลอยก็เดินหายไปจากตรงนั้นทันที นัทอยากจะเดินตามพลอยไปแต่ไม่กล้าเพราะมีคนอยู่เยอะ วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการเรียนในภาคเทอมที่ 2 แล้วนัทตัดสินใจว่าวันนี้ยังไงก็ต้องบอกชอบพลอยให้ได้ คืนวันนั้นนัทจึงจะเดินไปหาพลอยที่บ้านแต่ระหว่างเดินได้ผ่านร้านอาหารที่ได้มากินกับพลอยในวันนั้น นัทได้เห็นพลอยนั่งกินข้าวกับผู้ชายคนนั้นอยู่แล้วก็จับมือกันด้วย นัทจึงเดินเข้าไปหาที่โต๊ะอาหาร พอพลอยเห็นนัทเดินเข้ามาก็รีบปล่อยมือทีนที แล้วพลอยก็ยืนขึ้นมองหน้านัท ทั้งสองคนมองตากันได้ซักพักนึง นัทก็จับมือพลอยขึ้นมากำไว้ในมือ แต่พลอยได้ดึงมือออกไปจากมือของนัท แล้วพลอยก็จับมือผู้ชายคนนั้นแล้วก็เดินจากไป นัทถึงกับนิ่งทำอะไรไม่ถูก ยืนนิ่งแล้วซักพักน้ำตาก็ไหลออกมา นัทได้แต่ยืนเสียใจที่ไม่ได้บอกความในใจให้พลอยได้รู้